Een vriendin van mij wilde zo’n 20 jaar geleden met mij in gesprek ‘als therapie’. Dat voelde voor mij niet en ik vroeg haar met mij te gaan wandelen. Ik denk dat we uiteindelijk 1 keer samen hebben gewandeld, want vrijwel meteen wilde iedereen van de groepen die ik op dat moment had, meewandelen wanneer ze konden. We begonnen met twee keer per week te wandelen. Ik vond dit zelf ook heel leuk en een fijne manier om al lopend met een doel elkaar te ontmoeten. Na de wandeling gingen we koffie drinken, meestal bij de Hema. Dit heeft heel veel hilarische momenten opgeleverd. Met soms 15 mensen dicht bij elkaar zittend was het een tijd om nooit te vergeten. Zeker nu met corona😃. En zo groeide het wandelen uit tot een beweging die wij Walk en Talk zijn gaan noemen. Ik wil wandelen omdat ik het fijn vind om fysiek in beweging te zijn. Door de gesprekken en geestelijke leidraad er doorheen, brengen de wandelingen ook een enorme vervulling in mijn Leven. Zeker nu we ook nog op zo’n prachtige plek in de Achterhoek wonen. We lopen langs de Berkel, door de bossen en de hei, steeds meer één wordend met het geheel van de seizoenen, de natuur, de elementen, de beweging van de zon, de maan en elkaar.
De onderwerpen zijn vaak alledaags en iedereen kan zich er in vinden. Vaak gaan ze ons verstand te boven en hebben we tijd nodig om echt te gaan verstaan wat dit voor jezelf betekent en de rest van de wereld. Het is de leukste en makkelijkste manier om jezelf te leren kennen. Iedereen kan meelopen en als dat niet gaat kan je altijd mee in de ervaring doordat we nu met onze telefoons overal in het land (in de wereld) te horen zijn. Voor mij zijn de wandelingen nu het meest zingevend en vervullend in mijn leven. Juist omdat wat ik in deze beweging leer, doorgeef aan de mensen die mij lief zijn. In woord en daad.
Recente reacties