De vraagstelling is zo dat ik denk dat je een bloem voor je ziet die zich ontvouwt.
En ja zoals iedere bloem een detail is, zo zijn wij mensen dat ook. We zijn hier om met ieder detail de wereld meer kleur te geven als geheel. Het detail van een mens ontspringt al voor je geboorte in de wens hier als mens te mogen leven en iets te geven vanuit je oorsprong. In zekere zin als je je detail laat leven zoals het leven moet, wordt die niet meer van zichzelf. Omdat je een wil of wens hebt, mag je daar zelf richting aan geven.
We hebben dit vaak gedaan door onze schouders er onder te zetten wat resulteert in uiteindelijk een geknakte bloem. De onderkant is niet stevig genoeg om de bloem te dragen. De mens komt dan letterlijk niet tot ontvouwen toe vanuit zijn oorsprong. Hij wil het leven zelf in de hand hebben en sturen. Dat hij dat wil komt wel weer dieper voort uit het verlangen een detail in de wereld te brengen, alleen we weten niet hoe dat te doen in de eenheid van Leven. In het wakkere besef van de eenheid van Leven komt je detail tot ontvouwen en geef je van je wens.
Recente reacties